In the picture: essayist R. Meijers

Laboratoire insanité: een helse broeiplaats van creativiteit. Creativiteit met kapitaal C. Een vrijplaats voor eenieder die haar of zijn kunsten wil delen met de online community. Nu aandacht voor de talentvolle schrijver c.q. essayist R. -I'm not lost, just undiscovered- Meijers. Maak kennis met zijn visie op de kredietcrisis en de pokerhype. Apart, dubbelzinnig en begeesterend.

KREDIETCRISIS OP MICRONIVEAU
Ergens in Kenia leven twee simpele boertjes. Ngugi de veehouder en Lucas de agrariër drijven al vele jaren handel met elkaar. Lucas bemest zijn land met de mest van Ngugi’s vee en krijgt hier groenten voor terug, Ngugi ruilt vlees tegen graan enzovoorts.
Lucas kent een slecht jaar. Droogte heeft het merendeel van zijn oogst verwoest. Hij kan Ngugi geen graan voor zijn vlees geven. Deze is de beroerdste niet en geeft Lucas evenwel zijn vlees. Lucas geeft Ngugi symbolisch, als teken van vriendschap en vertrouwen, een kraal die de zak graan vertegenwoordigt. Beide boeren leven een jaar als carnivoren.
Het volgende jaar oogst Lucas meer graan dan hij en Ngugi kunnen eten. Ngugi daarentegen heeft door ziekte al zijn vee verloren. Lucas’ kraal komt goed van pas. Beiden overleven het jaar als herbivoren.
Het derde jaar lijkt op het tweede jaar. Nu is het Ngugi die Lucas een kraal geeft en Lucas die Ngugi een voorschot geeft. Het vierde en het vijfde jaar verlopen soortgelijk. Lucas heeft nu een drietal kralen die hij, wanneer het Ngugi beter gaat, kan inruilen tegen drie koeien. De vriendschap en het vertrouwen tussen de twee is onverminderd groot.
In het vierde jaar echter sterft de ongelukkige Ngugi. Lucas besluit zijn land te verlaten om op pad te gaan. Na enkele dagen rondtrekken komt hij in een dorpje aan. De dorpelingen lachen hem uit als hij vertelt dat zijn drie kralen eigenlijk drie koeien of drie zakken graan zijn. “Hoe is dat mogelijk?” vraagt het stamhoofd. “Met welke magie verandert u die kralen in koeien of graan?” Lucas legt de overeenkomst die hij met Ngugi had uit aan het stamhoofd, die na enige tijd het principe denkt te snappen. Lucas vergeet echter te vertellen dat Ngugi inmiddels overleden is.
Na de stamwijzen geraadpleegd te hebben, besluit het stamhoofd dat hij Lucas één zak graan, en geen korrel méér, voor zijn drie kralen geeft. Hongerig maar teleurgesteld stemt Lucas in. Eerst waren ze drie koeien of drie zakken graan waard, daarna helemaal niets en nu één zak graan. “Wat een waanzin!” dacht Lucas.
Lucas vindt echter nog meer kralen en gaat naar het stamhoofd. Deze is in zijn nopjes. Nu ruilt hij drie kralen tegen één koe. “Wat een dwaas!” denkt het stamhoofd, “Die kralen zijn toch veel meer waard?” Lucas houdt het spelletje een tijd vol. Op enige dag heeft hij een hele veestapel en meer graan dan een mens in zijn leven op kan. Lucas vertrekt heimelijk in de nacht, achter hem een colonne van met graan volgepakte koeien.
Lucas’ voetsporen in het zand werden door de wind uitgewist en Ngugi’s knoken lagen allang onder een dikke laag zand begraven. De stam bleef achter met wat koeien… en een zak kralen.

POKER: IF YOU CAN'T STAND THE HEAT, GET OUT OF THE KITCHEN
Een spelletje straight. Geen spel voor mietjes. De pot puilt uit; high stakes. Je hebt geraisd. Fold klinkt het enkele malen om je heen, maar ook raise. Tijd voor een showdown. Wat doe je? Call, re-raise of fold je? Vanachter je zonnebril werp je een laatste blik op je kaarten, alsof je vergeten bent wat je hebt. Je ziet drie boeren, een zeven en een vier. Three of a kind. Je kijkt naar je tegenstander. “Waar haal je het lef vandaan zo’n hand te raisen?” Je opponent zit daar, onbewogen. Wellicht met niet meer dan een high-card, misschien met een straight of een flush, combinaties die jou verslaan. Wat zou hij in jou geval doen en wat jij in zijn geval?
Poker wordt deels met het verstand en deels intuïtief gespeeld. Dat maakt van het spelletje méér dan pure kansberekening. Als je op je verstand zou afgaan call je je tegenstander in voorgaand geval. Maar hij heeft geraisd, dus hij denkt de odds aan zijn kant te hebben. Of bluft hij? Je zit gevangen tussen je gevoel en je verstand en kunt beide niet meer helder onderscheiden. Je verstand zegt dat je moet callen, maar waarop baseert je gevoel dan die twijfel? Ligt het onder een vergrootglas?
Poker is een spel voor mensen die het beste van de statisticus en de gedragswetenschapper in zich verenigd zien, en onderwijl zelf het hoofd uiterst koel houden. Want (poker)gedrag—folden, callen of raisen—is het gevolg van de rede en de intuïtie, en de vreemde wisselwerking tussen beide. Zo werken jouw hersens, maar ook die van je opponent. Ken jezelf; ken je tegenstander.
Je callt. “Show me what you’ve got!” Zelfgenoegzaam gooit je tegenstander vier drieën op tafel. Four of a kind. Je hebt de hand, en in het voorbijgaan een klein kapitaal, verloren. Je vocht tegen een welhaast onverslaanbare tegenstander, die zich net kwetsbaar genoeg opstelde om jou te doen geloven dat je de odds aan jouw zijde had. Puur op kans kon hij al haast niet verliezen, maar hij deed jou ook nog eens geloven dat je een kans had. Je buurman speelt het spelletje beter. “Ik heb met een flush gepast.” fluistert hij je toe.