Kwoot van de Keet

Dat Laboratoire insanité als podium voor intellectueel vluchtschrift kan dienen blijkt uit onderstaande ingezonden quote als reactie op artikel 'Acda en De Munnik Spelen':

"Liefde maakt meer kapot dan er alcohol is."

(bron: een toegewijde blogvolger)

Hmm, quote bevat hopelijk niet meer dan een kern van waarheid...

Boekbespreking

Titel: Verlicht in 1 seconde
Ondertitel: Wie gaat mediteren, is meteen een boeddha
Auteur: M. van den Dungen
ISBN: 9789055992249

Zoals hier eerder gemeld behoorde ik tot één van de prijswinnaars van de schrijfwedstrijd van Carp*. De prijs was een exemplaar van het hier besproken boek. Het mag eigenlijk geen boek heten, maar de term ‘boekje’ vind ik te denigrerend. Zou het een roman zijn dan kon je het als novelle bestempelen. Maar het is dus geen roman, het is een soort van werkboek waarin de auteur je meeneemt op haar ontdekkingstocht door de, soms schimmige, wereld der meditatie. Dat er niets schimmigs aan hoeft te zijn en ‘verlicht’ zijn voor iedereen is weggelegd zul je tijdens het lezen ontdekken. En zeg nou zelf, wie wil er nou niet stralen als een gouden Boeddha?

Ik kan oprecht melden dat ik het boek met plezier heb geconsumeerd. Hoofdstukken met titels als ‘Mediteren is net als poepen’ en ‘Meditatie als voorwasmiddel’ vragen gewoon om gelezen te worden. Als extraatje zit er een meditatie-cd bij het boek. 20 minuten lang ‘zennen’ waarna je opgewekt je dag vervolgt. Ik draai hem regelmatig en kan genieten van het effect ervan, als je er voor openstaat kom je echt tot een diepe ontspanning. Een aanrader!

Je hersenschors ‘re-shapen’? Begin bij www.verlichtin1sec.nl

Linktip: Scheerwinkel.nl, and the art of shaving

Scheerwinkel.nl is dé webwinkel waar je alles op het gebied van ouderwets scheren vindt. Ouderwets? Met de hand dus, oftewel nat scheren. Puike site met unieke producten en merken. Scheerwinkel.nl heeft bewust gekozen voor een exclusief assortiment van hoge kwaliteit. Veel van de producten worden rechtstreeks geïmporteerd (bijvoorbeeld uit Italië, toch het land van de ‘gladde’ mannen…) en zijn derhalve elders in Nederland niet of nauwelijks meer verkrijgbaar. Naast exclusiviteit heeft dit ook het voordeel dat er geen verdere tussenhandelaren betrokken zijn waardoor de prijs zeer aantrekkelijk blijft. Het assortiment is even exceptioneel als omvangrijk. Een korte opsomming: bloedstelpers (Huh? Aluin? Vraag maar aan je opa, die weet ervan!), boeken over de kunst van het scheren, scheerkommen, scheerkwasten, scheermessen (ja,ja, het echte mes op de keel), maar ook haar- en snortoebehoren. Eigenlijk alles voor het haar dat je in goede conditie wilt behouden en het haar dat je verzorgend wilt verwijderen. Veilig en eerlijk zakendoen staat bij deze virtuele winkel hoog in het vaandel. Bij de Algemene Voorwaarden staat alles netjes uitgelegd, een buil vallen doe je hier dus niet.

Dan nog de scheertips van de kenner:

Het beste is om in de ochtenduren, na het douchen, wanneer de haren en de huid lekker geweekt zijn, het gezicht in te zepen, al dan niet met schuim, crème of zeep, eventueel voorafgaand met een scheerolie(voor de echte snobs, of voor een zeer gevoelige huid). Het scheermes hanterende gaat men in eerste instantie met de richting van de haargroei mee. Na een tweede keer ingezeept hebbende, gaat men voorzichtig tegen de baardgroei in, of eventueel haaks op de baardgroei. Na dit alles, is het het beste om met een koude afspoeling de huid te ‘sluiten’, waarna men met een aftershave dan wel aftershave balsem de huid laat ‘rusten’. Et voila, je bent weer het mannetje!

Fotobijschrift: Proraso scheerschuim 400 ML (!) voor €6,75. De romige mousse maakt scheren makkelijk en helpt roodheid en irritaties voorkomen. Bevat lanoline en eucalyptusolie.

Webadres: www.scheerwinkel.nl

Acda en De Munnik Spelen

Wie: Acda en De Munnik
Wat: nieuwe muziektheatervoorstelling ‘Spelen’
Waar: stadsschouwburg Heerlen
Wanneer: 26-11-2008

Acda en De Munnik, wie kent ze niet? Kwaliteitsongs van Neerlands bodem, dat is toch hun overduidelijk handelsmerk. Vol verwachting én met frisse tegenzin naar de stadsschouwburg van Heerlen getrokken. Vol verwachting omdat ik hun songs goed kan pruimen, frisse tegenzin omdat het toch Heerlen blijft… Oeps, de zaal zit maar half vol, zou dit een voorbode zijn van wat komen gaat? Ja, helaas wel! Tjonge jonge, heb nog nooit zo uitgekeken naar de pauze die niet kwam. Na afloop verlieten de bezoekers in wat wel een begrafenisstoet leek de zaal. Hoe dat zo? De show was slecht, het decor goedkoop, de nieuwe songs vaak onverstaanbaar en de grappen flauw. De hele show was gewoon deprimerend en wiegde mijn buurman rustig in slaap. Zeker, de samenzang was even zoetgevooisd als altijd en riep in de verte de herinnering op van hun hits. Ook hun muzikale kwaliteiten zijn ‘nicht im frage’, maar toch kon dit alles de show niet redden. Mijn advies: laat deze voorstelling aan je voorbij gaan. Advies in de wind slaan? Check www.acdaendemunnik.nl voor speellijst.

Mooiste zin uit de show: “Ik drink me schadevrij”. Tja, dan weet je het wel.

Interview: ERIK MEIJER SCOORT ALS VANOUDS BIJ ALEMANNIA AACHEN

Op weg naar het interview met voormalig voetbalvedette Erik Meijer kom je op de Krefelderstrasse langs het in aanbouw zijnde ‘nieuwe’ Tivoli. Als een karkas van een walvis begint de betonnen kolos de contouren van een voetbalstadion te tonen. Dat hier iets moois aan het groeien is, laat geen twijfel. Aken ademt voetbal en de traditierijke club stelt alles in het werk om zo snel mogelijk terug te keren naar de Bundesliga. Erik Meijer is momenteel voor Alemannia Aachen werkzaam als marketingmanager. In deze functie is het ruwweg zijn taak het nieuwe stadion vol te krijgen met sponsors. Na een rondleiding door het uit 1929 stammende ‘oude’ Tivoli nemen we plaats in de persruimte, waar Erik goedlachs de vragen op zich af laat komen. Het interview is opgedeeld in drie deelonderwerpen: 1. Terugblik op zijn voetbalcarrière. 2. Zijn huidige werkzaamheden. 3. Zijn mening over FC Limburg.

1. Terugblik op zijn voetbalcarrière

Q: Je hebt bij vele clubs in verschillende landen en competities gespeeld. Aan welke club/competitie bewaar je de mooiste herinnering?
A: Iedere club en competitie heeft zijn charme. Ik zou je vraag in drie delen willen beantwoorden. Qua gezelligheid en speelplezier noem ik mijn tijd bij MVV. Ik ben via Fortuna Sittard, FC Antwerp en FC Eindhoven door toedoen van Sef Vergoossen in Maastricht beland. We hadden een prachtig team en trokken naast het voetbal ook privé veel met elkaar op. Weet je dat in mijn jaren bij MVV de voertaal in de kleedkamer Limburgs was? Nieuwelingen moesten zich daar maar aan aanpassen. Qua sportieve prestaties kies ik de drie jaren bij Bayer Leverkusen waar we een topteam hadden en in de Champions League de sterren van de hemel speelden. De beloning was mijn transfer naar Liverpool FC, mijn jongensdroom. Maar hiermee was de koek nog niet op, want na nog eens drie seizoenen HSV besloot ik bij Alemannia Aachen mijn carrière af te bouwen. Het toetje bleek echter een hele taart! Wat ik daar allemaal nog heb mogen meemaken, onbeschrijfelijk! Bekerfinale gehaald (MS als tweede Bundesligaclub nota bene), UEFA-cup gespeeld en natuurlijk de promotie naar de Bundesliga. Rustig afbouwen was er niet bij, het ene succes werd door het andere overtroffen.

Q: Heb je goede vrienden overgehouden aan het voetballen?
A: Ik heb overal met plezier gespeeld, was vaak de lieveling van het publiek en ben nergens op een vervelende manier weggegaan. Spelers en oud-spelers die ik nog geregeld zie en als vrienden beschouw zijn Roberto Lanckohr (collega bij MVV), Jan Heintze (collega bij PSV en Bayer Leverkusen) en Martin Pieckenhagen (collega bij HSV en tegenwoordig keeper van Heracles). Een paar maanden geleden ben ik nog op bezoek geweest bij Sander Westerveld die in de jaren dat ik in Liverpool speelde daar het doel verdedigde en nu op Mallorca woont.

Q: Je hebt overal waar je speelde gescoord, behalve nou net niet voor Liverpool. Smetje op je glansrijke carrière?
A: Hoho, laat ik dat even rechtzetten. Ik heb wel gescoord, niet in de Premier League, maar in een bekerduel tegen Hull City. Kijk, bij Liverpool had ik natuurlijk niet de minste concurrenten. Ga maar na, Fowler, Owen en Heskey, drie Engels internationals die je natuurlijk niet even uit de basis speelt. Toch heb ik in totaal 25 competitieduels gespeeld waarvan ik er negen in de basis ben gestart.

Q: In Liverpool had je de bijnaam ‘The Butcher’. Licht toe.
A: Makkelijk zat. Ik kom uit een slagersnest, tel daarbij mijn manier van spelen op en je komt uit bij mijn bijnaam. Spelen deed ik altijd met het slagersmes tussen de tanden. Hard werken en flink hakken.

Q: Je bent gestopt op je 36ste. Het was mooi geweest?
A: Ik wilde mijn actieve voetballoopbaan eindigen in Aken. Heb daar nog drie jaar lang 40 wedstrijden per jaar gespeeld, een aantal wat al ruim boven mijn verwachting lag. Herstellen na een wedstrijd ging steeds moeizamer en ik vind dat je moet stoppen op je hoogtepunt. Ik heb alles bij elkaar 20 jaar in de voetballerij gezeten en in Duitsland ga je altijd in trainingskamp. Dan heb je alle hotels wel een keertje gezien en weet je dat je klaar bent. Ik heb van Alemannia een afscheidswedstrijd aangeboden gekregen die ik van mijn leven nooit meer zal vergeten. Ontroerend om te zien dat zoveel spelers speciaal voor jou naar Aken komen afzakken. Zo speelden o.a. Frank Verlaat, Christian Ziege, Hans van Breukelen, Luc Nilis en Ronald Waterreus mee.

Q: Je bent assistent-trainer bij Alemannia geweest. Koester je nog ambitie in het trainersvak?
A: Op het moment niet nee. Bij Alemannia trad ik twee maanden na het beëindigen van mijn voetbalcarrière tot de trainersstaf toe. Achteraf gezien was dit geen goede beslissing. Jongens waar ik vlak daarvoor nog mee speelde, moest ik nu wel of niet opstellen en dat werkt niet. Opereren ónder iemand ligt me trouwens ook niet. Ik trek liever mijn eigen plan.

Q: Ik heb begrepen dat je door MVV bent gevraagd toe te treden tot de technische staf. Waarom heb je nee gezegd?
A: Omdat het toen niet het juiste moment was. Q-Park had net het sponsorcontract niet verlengd en Maaskant ging naar NAC. Laat ik eerlijk zijn: MVV zit in mijn hart en ik vind absoluut dat een club met zo’n uitstraling in de Eredivisie thuis hoort. Maar om goed te voetballen moeten de randvoorwaarden in orde zijn. Die krijg je in orde met geld en een stabiele hoofdsponsor. Wat dat betreft zijn voor mij de mogelijkheden hier in Aken veel groter.

Q: MVV in je hart, oké, maar hoe zit het met je Sjenggehalte?
A: Haha, ik vrees vrij laag. Ik ben en blijf een boer uit Meerssen en daar ben ik trots op ook!

2. Zijn huidige werkzaamheden

Q: Wat doet een voetbalmiljonair na zijn carrière? Niet veel lijkt mij zo…
A: Dan vergis je je! Meteen na mijn afscheidswedstrijd heb ik een boek uitgebracht over mijn jaren bij Alemannia, getiteld ‘Drei geile Jahre’. Hier zijn bijna 9.000 exemplaren van verkocht. Drie dagen per week ben ik aan het werk voor Alemannia. Het nieuwe stadion telt straks 32.500 zitjes, 1400 business seats en 28 loges. Mijn taak is deze te vullen. Je moet je daarbij voorstellen dat ik voornamelijk sponsors werf. Niet alleen in Duitsland, maar ook in Nederland. Parkstad is ook voor ons een interessant gebied. Twee afslagen na Kerkrade ben je in Aken. En zeg nou zelf, kijk je liever een pot voetbal tussen 12.000 toeschouwers of tussen 32.500 man?

Q: Wat doe naast je werkzaamheden voor Alemannia?
A: Eén keer per drie weken presenteer ik het sportprogramma van TV Limburg. Er komt trouwens binnenkort een geheel nieuwe opzet van het programma. Met TV Limburg verhuizen we naar een nieuwe, professionelere studio te Roermond. Ik ben bij het programma terechtgekomen nadat ik er als gast werd geïnterviewd door Marcel Penders. Tijdens het latjetrappen verloor ik de weddenschap en moest als ‘straf’ van Lanaken, mijn thuisadres, trimmen naar Sittard. Ik heb het gehaald en werd vervolgens toegevoegd aan het tweemans presentatorenteam bestaande uit Marcel Penders en Maurice Graef. Voetballen doe ik trouwens ook nog steeds en wel bij het derde van S.V. Meerssen. Erwin Brepoels is daar mijn teammaat dus ga er maar vanuit dat we naast voetballen ook een flinke pot feesten. Omdat ik me graag voor goede doelen inzet ben ik enkele jaren geleden toegetreden tot de Ronde Tafel 174, waar ik dit jaar voorzitter van ben. Ons belangrijkste wapenfeit is het organiseren van het jaarlijkse Oktobergala in de Bonbonnière. Dit jaar vond de 12de editie plaats en het was wederom top! Met de opbrengst hebben we Stichting De Knoevel een dik pak euro’s onder de riem kunnen steken.

3. Mening over FC Limburg

Q: Laatste vraag en meteen de pikantste: hoe denk je over FC Limburg?
A: Deze vraag wordt mij vaak gesteld omdat ik er een duidelijke mening over heb. Die luidt: er is in Zuid-Limburg maar plaats voor één club. Ik heb echter niet de illusie dat die er komt, deze kans is vijftien jaar geleden weggegooid. De enige manier van overleven is het hebben van een groot stadion en een grote hoofdsponsor. Simpel. Natuurlijk zouden de beginjaren van een eventuele fusie gepaard zijn gegaan met problemen, maar de nieuwe generaties supporters zullen minder sentimenten kennen dan de generatie die de fusie meemaakten. Het ergste vind ik eigenlijk nog dat er zoveel Limburgs voetbaltalent wordt verbruikt. Noem jij me nog eens een Limburgse speler van het kaliber Van Bommel of Zenden? FC Limburg had een kweekvijver voor dit soort jongens kunnen zijn...

Sympathieke gast die Erik Meijer. Mooi ook om te zien met hoeveel respect hij bij Alemannia wordt bejegend. Buiten het interview hadden we het kort over zijn boek ‘Drei geile Jahre’ (godzijdank wist ik dat het Duitse ‘geil’ niet dezelfde betekenis draagt als onze variant..) en hoe dit tot stand is gekomen. Erik vertelde mij tussen neus en lippen dat hij nog altijd met het idee rondloopt zijn hele carrière te vereeuwigen op schrift. Erik, bij dezen: ik hou me van harte aanbevolen! Samen maken we er een geil boek van!

Website Alemannia Aachen: www.alemannia-aachen.de
Website Ronde Tafel 174: www.rt174.nl
Website Stichting de Knoevel: www.stichtingdeknoevel.nl

Kwoot van de Keet

Joseph Goumans, voorzitter van MVV, gevraagd naar zijn mening over de mogelijke fusie tussen Roda J.C. en Fortuna Sittard:

"Als je twee kolenbergen bij elkaar veegt, krijg je nog geen goudmijn."

(bron: Zondagnieuws 16 november 2008)

Whoohaa!

Film review: Meat the Truth

Nu ben ik niet zo’n groen geitenwollensokkentypje en een fan van de Partij van de Dieren ben ik al zeker niet. Begrijp me niet verkeerd, ik geniet ontzettend van de natuur en heb er liever meer dan weinig van, maar om hier nu een heel partijprogramma omheen te tuigen…dan komt de realist in me toch in opstand. Een film met zo’n intrigerende titel als ‘Meat the Truth’ triggerde echter toch mijn aandacht. Klinkt fonetisch ook zo lekker: ‘miet de trut’. Oké, zonder vooroordeel naar Filmhuis Lumière getrokken, op zoek naar de waarheid. Meat the Truth is een documentaire in opdracht van de Partij voor de Dieren gemaakt en het Nederlandse antwoord op ‘An Inconvenient Truth’ van Al Gore. Wat blijkt, goedzak Al heeft de belangrijkste producent van broeikasgassen volledig uit zijn documentaire weggelaten: de veeteelt! De veehouderij blijkt voor 18% bij te dragen aan uitgestoten broeikasgassen tegenover ‘slechts’ 13% door auto’s, trucks, treinen, boten en vliegtuigen, die toch vaak als vervuiler nummer 1 worden gezien. Zo stoot een Nederlandse koe jaarlijks net zoveel broeikasgas uit als een auto die 70.000 km rijdt! Hoe? Door van de morgen tot de avond lopen te schijten en boeren. Dat kun je het beest niet kwalijk nemen, hij heeft namelijk 4 magen. De documentaire zelf was matig en werd gered door het leuke smoeltje van Marianne Thieme (een beetje het Femke Halsema-effect: ziet er leuk uit zolang de lippen maar gesloten blijven…). Uiteindelijk werd alles weer gereduceerd tot de vaak aangewende oneliner ‘Word vegetariër’. De film zelf beoordelen? Begin bij www.meatthetruth.nl.

Linktip: GefeliciTAART.nl, altijd iets te vieren

Makkers staak uw wild geraas, de maan schijnt door de bomen, Sinterklaas kapoentje gooi harde euro’s is mijn schoentje en wat dies meer zij. Precies, Klaas staat voor de deur. Last van Sintstress? Hier de remedie. gefeliciTAART© is dé online taartwinkel van Nederland. Ze zijn een uniek samenwerkingsverband van 300 bakkers in heel Nederland en je kunt bij hun eenvoudig en snel taarten of chocolade bestellen en laten bezorgen in heel Nederland. Opgericht in 1999 is gefeliciTAART.nl dé bezorgservice van taart en chocolade. Vanuit hun hoofdkantoor in Haarlem ontwerpen ze een afbeelding met logo en/of tekst voor op de taart en chocoladeproducten en sturen alle bestellingen aan. Dan de site. Wat een heerlijk assortiment, je speekselklieren worden hier weldadig geactiveerd. Het uitgebreide assortiment biedt voor elk en iedere feestdag wat wils: bonbons, taarten, luxe gebakjes en chocoladelolly’s. Ambitie als keukenprins of –prinses? Bestel dan de gefeliciVLAAI, een bouwpakket voor een verrassende vlaai. Het leukste is natuurlijk de mogelijkheid om een foto of je logo op één van de producten te zetten. Mooie binnenkomer bij een salesgesprek of eerste ontmoeting met je schoonouders…

Kortom: gefeliciTAART is de persoonlijkste taart van Nederland! Check it out at www.gefelicitaart.nl.

Wedstrijdverslag MVV – Fortuna Sittard

Wanneer: 7 november 2008
Waar: De Geusselt
Aantal toeschouwers: 9.250
Man of the match: Fortuna-keeper Meul
Scoreverloop:

0-1 Vanek
0-2 Schreurs

Afgelopen vrijdag was het voor de eerste maal dit seizoen Derby Time! En wat voor één: de enige echte Limburgse derby en eigenlijk ook dé wedstrijd van de Jupiler League. Ik bedoel, welke match in de eerste divisie trekt bijna 10.000 toeschouwers? Geen enkele, dat gebeurt alleen in Maastricht. Dan Fortuna, de club uit Sittard balanceert al jaren op het randje van faillissement en de laatste maanden lijkt het alsof aan het balanceren een einde komt en Fortuna J.C of Roda Sittard een feit wordt. Hoe dan ook, MVV zou, zeker nadat ze de Fortunezen vorig seizoen twee keer zwaar vernederd hadden, gewaarschuwd moeten zijn: een getergde tegenstander telt voor twee. De ambiance was in één woord fantastisch. Zowel op het veld als op de tribunes werden alle tifosi-remmen losgegooid. Eén paar ogen was te weinig om alles in je op te nemen. Het veldspel was vanaf de beginminuten onstuimig. Met name aan MVV-zijde werd ‘full force’ aangevallen. De eerste goede kans was echter voor Fortuna. De 0-1 werd voorkomen doordat de bal net op tijd voor de doellijn werd weggehaald door een veldspeler. MVV was in de eerste helft de betere ploeg en creëerde, met name ten verdienste van ‘Speedy’ Gomez, diverse doelrijpe kansen. Keeper Meul, in de beginfase behoorlijk nerveus, groeide echter met de minuut en toonde prachtige reddingen. Ruststand 0-0. Oké, geen probleem, we pakken ze wel de tweede helft. Ja, dikke p*k! MVV was verontrustend zwak, duels werden verloren, foute passes waren schering en inslag en de spelers vervloekten elkaar hartgrondig. Fortuna kwam verdiend op 0-1 en daarmee was het duel eigenlijk gespeeld. Je voelde gewoon dat het MVV vanavond niet ging lukken. En inderdaad, in blessuretijd werd het dankzij Maastrichtenaar Danny Schreurs 0-2. Als je al enige twijfel had of de Fortuna-spelers geen hart meer voor hun club hadden, dan werd deze bij dit duel weggenomen. Zowel spelers als staf waren euforisch, gelijk ze de UEFA-cup hadden gewonnen… Beetje overdreven, maar wel begrijpelijk. Hopelijk is dit niet de laatste derby in De Geusselt, want erg zuur als je dan als verliezer voor eeuwig de geschiedenisboeken in gaat. In 2009 revanche, verliezen is dan geen optie!

In the picture: essayist R. Meijers

Laboratoire insanité: een helse broeiplaats van creativiteit. Creativiteit met kapitaal C. Een vrijplaats voor eenieder die haar of zijn kunsten wil delen met de online community. Nu aandacht voor de talentvolle schrijver c.q. essayist R. -I'm not lost, just undiscovered- Meijers. Maak kennis met zijn visie op de kredietcrisis en de pokerhype. Apart, dubbelzinnig en begeesterend.

KREDIETCRISIS OP MICRONIVEAU
Ergens in Kenia leven twee simpele boertjes. Ngugi de veehouder en Lucas de agrariër drijven al vele jaren handel met elkaar. Lucas bemest zijn land met de mest van Ngugi’s vee en krijgt hier groenten voor terug, Ngugi ruilt vlees tegen graan enzovoorts.
Lucas kent een slecht jaar. Droogte heeft het merendeel van zijn oogst verwoest. Hij kan Ngugi geen graan voor zijn vlees geven. Deze is de beroerdste niet en geeft Lucas evenwel zijn vlees. Lucas geeft Ngugi symbolisch, als teken van vriendschap en vertrouwen, een kraal die de zak graan vertegenwoordigt. Beide boeren leven een jaar als carnivoren.
Het volgende jaar oogst Lucas meer graan dan hij en Ngugi kunnen eten. Ngugi daarentegen heeft door ziekte al zijn vee verloren. Lucas’ kraal komt goed van pas. Beiden overleven het jaar als herbivoren.
Het derde jaar lijkt op het tweede jaar. Nu is het Ngugi die Lucas een kraal geeft en Lucas die Ngugi een voorschot geeft. Het vierde en het vijfde jaar verlopen soortgelijk. Lucas heeft nu een drietal kralen die hij, wanneer het Ngugi beter gaat, kan inruilen tegen drie koeien. De vriendschap en het vertrouwen tussen de twee is onverminderd groot.
In het vierde jaar echter sterft de ongelukkige Ngugi. Lucas besluit zijn land te verlaten om op pad te gaan. Na enkele dagen rondtrekken komt hij in een dorpje aan. De dorpelingen lachen hem uit als hij vertelt dat zijn drie kralen eigenlijk drie koeien of drie zakken graan zijn. “Hoe is dat mogelijk?” vraagt het stamhoofd. “Met welke magie verandert u die kralen in koeien of graan?” Lucas legt de overeenkomst die hij met Ngugi had uit aan het stamhoofd, die na enige tijd het principe denkt te snappen. Lucas vergeet echter te vertellen dat Ngugi inmiddels overleden is.
Na de stamwijzen geraadpleegd te hebben, besluit het stamhoofd dat hij Lucas één zak graan, en geen korrel méér, voor zijn drie kralen geeft. Hongerig maar teleurgesteld stemt Lucas in. Eerst waren ze drie koeien of drie zakken graan waard, daarna helemaal niets en nu één zak graan. “Wat een waanzin!” dacht Lucas.
Lucas vindt echter nog meer kralen en gaat naar het stamhoofd. Deze is in zijn nopjes. Nu ruilt hij drie kralen tegen één koe. “Wat een dwaas!” denkt het stamhoofd, “Die kralen zijn toch veel meer waard?” Lucas houdt het spelletje een tijd vol. Op enige dag heeft hij een hele veestapel en meer graan dan een mens in zijn leven op kan. Lucas vertrekt heimelijk in de nacht, achter hem een colonne van met graan volgepakte koeien.
Lucas’ voetsporen in het zand werden door de wind uitgewist en Ngugi’s knoken lagen allang onder een dikke laag zand begraven. De stam bleef achter met wat koeien… en een zak kralen.

POKER: IF YOU CAN'T STAND THE HEAT, GET OUT OF THE KITCHEN
Een spelletje straight. Geen spel voor mietjes. De pot puilt uit; high stakes. Je hebt geraisd. Fold klinkt het enkele malen om je heen, maar ook raise. Tijd voor een showdown. Wat doe je? Call, re-raise of fold je? Vanachter je zonnebril werp je een laatste blik op je kaarten, alsof je vergeten bent wat je hebt. Je ziet drie boeren, een zeven en een vier. Three of a kind. Je kijkt naar je tegenstander. “Waar haal je het lef vandaan zo’n hand te raisen?” Je opponent zit daar, onbewogen. Wellicht met niet meer dan een high-card, misschien met een straight of een flush, combinaties die jou verslaan. Wat zou hij in jou geval doen en wat jij in zijn geval?
Poker wordt deels met het verstand en deels intuïtief gespeeld. Dat maakt van het spelletje méér dan pure kansberekening. Als je op je verstand zou afgaan call je je tegenstander in voorgaand geval. Maar hij heeft geraisd, dus hij denkt de odds aan zijn kant te hebben. Of bluft hij? Je zit gevangen tussen je gevoel en je verstand en kunt beide niet meer helder onderscheiden. Je verstand zegt dat je moet callen, maar waarop baseert je gevoel dan die twijfel? Ligt het onder een vergrootglas?
Poker is een spel voor mensen die het beste van de statisticus en de gedragswetenschapper in zich verenigd zien, en onderwijl zelf het hoofd uiterst koel houden. Want (poker)gedrag—folden, callen of raisen—is het gevolg van de rede en de intuïtie, en de vreemde wisselwerking tussen beide. Zo werken jouw hersens, maar ook die van je opponent. Ken jezelf; ken je tegenstander.
Je callt. “Show me what you’ve got!” Zelfgenoegzaam gooit je tegenstander vier drieën op tafel. Four of a kind. Je hebt de hand, en in het voorbijgaan een klein kapitaal, verloren. Je vocht tegen een welhaast onverslaanbare tegenstander, die zich net kwetsbaar genoeg opstelde om jou te doen geloven dat je de odds aan jouw zijde had. Puur op kans kon hij al haast niet verliezen, maar hij deed jou ook nog eens geloven dat je een kans had. Je buurman speelt het spelletje beter. “Ik heb met een flush gepast.” fluistert hij je toe.

Coming soon!

Beste blogvolgers,

Laboratoire insanité weblog borrelt, bloeit én groeit. Het aantal dagelijkse bezoekers vertoont een stijgende lijn, gelijk de positieve reacties! Dit heeft de redactie doen besluiten nog een schepje in de bottelketel te gooien! Wat kun je de komende tijd verwachten?

• Wedstrijdverslag MVV - Fortuna Sittard
• Interview met Erik Meijer, oud-speler van o.a. MVV, PSV en Liverpool
• Boekrecensie De geheime Newton, nieuwe roman van Geert Kimpen (auteur De Kabbalist)
• Boekrecensie Verlicht in 1 seconde, mediteren is als poepen

Staat hier niets van je gading tussen? Niet getreurd, de toegangspoort van dit krankzinnige laboratorium heeft geen slot en staat altijd open voor nieuwe recepten. Laat eens een proefballonnetje op en wie weet ben jij het volgende leidend voorwerp ;-) People call you insane? Good for you!

Prijswinnend verhaal: Na de vakantie wordt alles anders

Als schrijver in de dop en abonnee van Carp* kon ik de lokroep van hun schrijfwedstrijd niet weerstaan. In juli plaatste Carp* een oproep in hun magazine om een verhaal van maximaal 600 woorden in te sturen met de werktitel 'Na de vakantie wordt alles anders'. Insteek van het verhaal diende het overdenken van je leven/carrière tijdens de zomervakantie te zijn. De beste 25 verhalen zouden worden beloond. De, volgens de redactie van Carp*, beste vijf verhalen zijn inmiddels in uitgave oktober geplaatst. De overige prijswinnaars hebben het boek 'Verlicht in 1 seconde' ontvangen. Afgelopen zaterdag viel het boek op mijn deurmat en werd ik door Carp* gefeliciteerd met mijn prijswinnend verhaal! Hieronder vind je het verhaal terug. Het boekje 'Verlicht in 1 seconde' is trouwens alleraardigst en een boekbespreking volgt spoedig.

Na de vakantie wordt alles anders

Had de titel werkelijk waar niet treffender kunnen kiezen. De afgelopen weken vond ik mezelf terug op één van die tweesprongen die het leven kenmerkt. Mijn tweestrijd? Ligt mijn toekomst in het onderwijs als docent communicatie of ga ik eindelijk doen wat al jaren mijn wens is, namelijk zelfstandig ondernemen als copywriter. Kwam het even goed uit dat ik net nu een vakantie naar Bosnië en Herzegovina had gepland. Niet meteen de meest voor de handliggende vakantiebestemming in Europa, maar wel een vervulling van een langgekoesterde wens. Mijn reisgezellen waren twee vrienden met hun roots in Sarajevo. Tijdens de etnische oorlog zijn ze het land ontvlucht om in Nederland een nieuwe toekomst op te bouwen. Jongens die niet bij hun vluchtig samengeraapte bagage zijn blijven neerzitten, maar een nieuw bestaan hebben opgebouwd als rijschoolhouder en grafisch vormgever. Hun verhalen over het multiculturele karakter van Sarajevo (ruim 300.000 inwoners, tientallen kerken, synagogen en moskeeën per vierkante kilometer), het warme, vruchtbare klimaat, het prijskwaliteitsniveau, de relaxte levensstijl, het ongerepte natuuraanbod en de vriendelijke inborst van de ‘locals’ maakten de keuze makkelijk: Bosnia here I come! In Bosnië bevond ik me letterlijk in een andere wereld en een mentale staat van geschoktheid was het gevolg. Niet alleen waren de tekenen van de oorlog nog volop in het straatbeeld aanwezig, ook de mentaliteit van de Bosniërs was voor mij een eye-opener. Zij leven en werken niet van acht tot vijf, maar van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Huh? Nee, het is niet zo dat zij zich volcontinu het laplazerus werken, integendeel, ze mixen werken en leven. Een vergadering beleggen ze bijvoorbeeld net zo makkelijk op een terrasje. Ze leven niet om te werken, maar werken om te leven zonder echter dat daarbij hun arbeidsethos verminderd. Deze manier van leven sprak me aan; een meer diffuse grens tussen werk en leven. De dingen doen als de tijd er rijp voor is, niet omdat de klok dit aangeeft. Dit was trouwens de eerste tip van mijn reisgenoten bij het oversteken van de Bosnische grens: “Doe je horloge af, we eten als we honger hebben, we slapen als we moe zijn, we werken als werk gedaan moet worden en maken plezier als we geld en tijd hebben.” Nu blijf ik natuurlijk tot in mijn DNA-vezels Nederlander, en Nederlanders plannen graag en overdenken hun acties alvorens er impulsief aan te beginnen. Zo ook ik. Natuurlijk stonden mijn plannen op papier: inschrijven KVK, website en huisstijl ontwerpen, visitekaartjes laten drukken, relaties benaderen, klantenbestand opbouwen en belastingadvies inwinnen. Ik verwacht er veel van, Bosnië heeft me een onbetaalbare les geleerd: doe wat je doet omdat je het graag doet. Doe je best en haal hier genoegen uit. Ik denk dat een mix van de zakelijke Nederlandse mentaliteit met een shot Bosnische ‘joie de vivre’ een ideale mix is om zowel gedreven als zelfrelativerend door het leven en je carrière te gaan. Waarom zorgen maken? Morgen schijnt de zon weer en mocht het regenen, dan trek je je poncho aan. Het resultaat tot nu toe? Laboratoire insanité, copywrite and more. Een krankzinnig laboratorium waar frisse tekstideeën gebotteld worden, helemaal zo gek nog niet.

INTERVIEW MET MARC DE HOND, AUTEUR KRACHT

Getroffen door de emotie die het boek ‘Kracht, het nieuwe leven van een optimist’ bij me opriep, besloot ik contact te zoeken met Marc en waar beter te starten dan een bericht achter te laten op zijn weblog (vreemde vogels die bloggers ;-). Eens kijken of hij bereid zou zijn enkele vragen te beantwoorden. En dat was hij! Hieronder vind je Laboratoire insanité-stilo 10 hoofdbrekende vragen en 10 geestverruimende antwoorden.

Q: Ik heb in je boek weinig gelezen over je joodse achtergrond. Heeft (religieus) geloof geen rol gespeeld in je herstelproces?
A: Ik ben opgevoed volgens de joodse traditie en hou me ook aan bepaalde voorschriften zoals geen varkensvlees en schaaldieren eten. Ik zou mezelf echter niet gelovig noemen. Ik denk niet dat er een soort van rechtstreeks contact bestaat tussen mij en God. Kracht haal ik niet uit religie, maar uit mezelf.

Q: Opvallend vond ik de ruime aandacht die je besteedt aan je relatie met Vincent. Je noemt het zelf een haat-liefdeverhouding. Kun je nu, achteraf gezien, zeggen dat de resultaten die je hebt geboekt zonder hem niet mogelijk waren geweest?

A: Tja, dat zijn van die ‘wat als vragen’. Feit is dat ik ervoor gekozen heb me door Vincent te laten begeleiden en daarin heeft hij een puike prestatie geleverd. Hij is voor mij een enorme steun geweest. Ik weet niet of dit komt door de kinesiologie of door hem als persoon. Hij was voor mij enorm inspirerend en wist precies aan te geven welke stappen in welke volgorde te nemen.

Q: Is hij nog steeds je behandelaar?

A: Nee, al ongeveer een jaar niet meer. Ik kan me nu prima redden zonder zijn begeleiding.

Q: Zou je anderen adviseren hun heil te zoeken in de alternatieve geneeskunde?

A: Dat is voor iedere persoon en iedere situatie weer anders. Ik stond in het begin sceptisch tegenover de alternatieve geneeskunde en ik zou nog steeds niet kunnen aangeven of mijn progressie nu geboekt is dankzij de reguliere of alternatieve geneeskunde. Ik geloof niet in wonderen. Als je zelf de behoefte hebt nieuwe bronnen van geneeskunde aan te boren dan kun je een alternatief zoeken.

Q: Heb je nog op andere ‘alternatieve’ manieren hulp/advies gezocht?

A: Nee, zoals het in mijn boek staat zo is het gegaan. Een ontmoeting die het boek niet heeft gehaald, maar waar ik wel heel veel motivatie uit heb gehaald was het bezoek van oud-profwielrenner Gert-Jan Theunissen die na een fietsongeluk ook een dwarslaesie had opgelopen en dankzij keihard trainen nu weer bijna 100% mobiel is. Hierdoor ben ik ook zoveel aandacht aan de fietsoefeningen gaan besteden. Er bestaat een duidelijk verband tussen inzet en resultaat.

Q: Ik heb er volgens mij niets over gelezen, maar je moet jezelf onherroepelijk de ‘existentiële vragen’ gesteld hebben. Heb je enig inzicht in het feit ‘waarom jij’?
A: Waarom ik? Veel mensen hebben geluk, sommigen hebben pech. Ik had pech wat betreft de tumor in mijn rug. Nu was dat niet eens zo’n enorm probleem geweest ware het niet dat het ziekenhuis nalatig is geweest waardoor de situatie drastisch is verslechterd. De mens heeft geen garantie op een gezond lichaam waar je probleemloos 100 jaar oud mee wordt. Statistisch gezien krijgt een x-aantal mensen een tumor in de rug en bij een x-aantal gevallen wordt er in het ziekenhuis fouten gemaakt. Dus nee, ik heb niet geworsteld met het vraagstuk ‘waarom ik?’.

Q: Voel je rancune jegens het ziekenhuis?
A: Nee, geen rancune. Ik ben wel verdrietig en teleurgesteld over hoe het allemaal is verlopen. Kijk, waar gewerkt wordt vallen spaanders, ook medisch werk blijft mensenwerk. Waar ik wel ‘pissed’ over ben is het feit dat de medici nooit hun verantwoordelijkheid hebben genomen of hun excuses hebben aangeboden. Dat is in mijn ogen toch het minste wat je kunt doen.

Q: Hoe ziet je leven er nu uit? Wat zijn je hobby’s en waarmee breng je brood op de plank?
A: Qua hobby steek ik momenteel veel tijd in het rolstoelbasketbal wat de plek van voetbal heeft ingenomen. Brood op de plank brengen mijn werkzaamheden als presentator bij omroep LLiNK en commentaar voor RTL Poker. Tevens ben ik betrokken bij de nieuwe website Voetbal21 (www.voetbal21.nl).

Q: Is er, naar jouw mening, voldoende aandacht voor mindervaliden in Nederland? Waar stuit je nog op obstakels die jouw inziens niet nodig zijn?
A: Nederland gaat slecht met zijn mindervalide inwoners om! Rolstoeltoegankelijkheid is vaak ver te zoeken. Probeer maar eens een gemiddelde winkel in te komen. Opvallend vind ik het dat er in de media en dan met name op televisie zo weinig mindervaliden te zien zijn. Ja, Lieke van Lexmond heeft een tijdje in GTST in een rolstoel gezeten, maar dan heb je het ook ver gehad. Wanneer er meer mindervaliden in beeld komen verdwijnt het taboe vanzelf, daar zet ik me tijdens mijn programma bij LLiNK voor in.

Q: Je hebt inmiddels flink gereisd. Zijn er andere landen waar de voorzieningen voor mindervaliden beter geregeld zijn?
A: Jazeker, als twee positieve uitzonderingen op de helaas negatieve regel moet ik de V.S. en Duitsland noemen. Daar wordt met veel respect omgegaan met de mindervalide medeburger en zijn de voorzieningen praktisch optimaal. Hier zou Nederland een wijze les uit kunnen trekken. Er is nog veel werk te verzetten om Nederland rolstoelvriendelijk te maken.

Duidelijke en heldere antwoorden. Opvallend vond ik de nuchterheid waarmee Marc zijn antwoorden formuleerde. Hier geen rancune over zijn lot, maar gewoon doorgaan met het leven en de mogelijkheden benutten. Wielen of benen, who cares? Vanachter mijn schrijfmachine wens ik Marc veel kracht toe bij zijn strijd voor een Nederland waar mindervaliden volwaardige burgers zijn en het taboe rond gehandicapten nu eindelijk eens voor goed en altijd doorbroken wordt!

N.B. Kijk voor boekbespreking Kracht op http://laboratoire-insanite.blogspot.com/2008/10/boekbespreking.html.